Historie

Historie Wijk aan Zee

Tot aan het midden van de negentiende eeuw was Wijk aan Zee en Duin een typisch vissersdorp. De schilder Rijckert Aertsz, die omstreeks 1482 in Wijk aan Zee werd geboren, was dan ook de zoon van een visser. Het dorp beschikte echter niet over een haven, en dat betekende in de loop van de negentiende eeuw dat het de concurrentiestrijd met andere vissersdorpen in de regio verloor. Er werd steeds meer gebruikgemaakt van grotere schepen, die niet langer zonder meer op het strand getrokken konden worden zoals voorheen gebruikelijk was. De visserij stierf in Wijk aan Zee een langzame dood. Rond 1811 dwong de armoede de inmiddels uitgedunde bevolking om dagelijks door het mulle zand naar Beverwijk te sjokken om te bedelen.

Badgasten

Historie Wijk aan Zee

De opening van het eerste Badhotel aan de Zwaanstraat (1881) was een eerste aanzet tot een nieuwe industrie. De bevolking ging zich toeleggen op de ontvangst van badgasten. Vooral inwoners van Amsterdam streken er met hun gezin neer. Het tekort aan ruimte werd door de pensionhouders eenvoudig opgelost door aan de voorpuien serres te bouwen die vervolgens als slaapplaats voor de badgasten konden dienen. De Zwaanstraat werd verlengd tot aan het strand. Dat maakte het de gasten van het Badhotel mogelijk om na een korte wandeling in zee te baden. Oorspronkelijk liet men zich met een koetsje in zee rijden, later durfde men zich in badkostuum op het strand te wagen en uiteindelijk zijn de bikini's en de zwembroeken het strandbeeld gaan beheersen (behalve dan op het nudistenstrand tussen Wijk aan Zee en Heemskerk).

Historie Wijk aan Zee

Aan het einde van de negentiende eeuw gingen de badgasten uit Amsterdam steeds vaker een eigen zomerverblijf bouwen aan de zuidrand van het dorp. Anderen huurden een huis in Wijk aan Zee voor enkele maanden of weken. De eigenaar-verhuurder en zijn familie woonden dan in het zogenaamde zomerhuis achter de woning.

Tot aan de jaren zeventig was het gebruikelijk dat de katholieke kerk in Wijk aan Zee in de zomermaanden in een dependance extra missen hield, omdat de parochiekerk te klein was om de in de zomer sterk uitgedijde toestroom te herbergen. In de jaren zeventig van de twintigste eeuw is aan het langdurig verblijf van badgasten in Wijk aan Zee grotendeels een eind gekomen.

Sindsdien ligt voor Wijk aan Zee het zwaartepunt op de dagrecreatie. Op het strand van Wijk aan Zee (dat het breedste is van het vasteland van Nederland) kan men elke zomer een lange rij strandhuisjes vinden.